A corrupción ocupa un espazo central no ámbito da análise da ética pública; Diagnosticado como estrutural e endémico, búscanse medidas paliativas para contelo. A corrupción sempre vai da man da mentira, e a mentira é a súa orixe. Ambos conseguiron socavar as bases do Estado democrático e xurídico, fomentando un profundo desencanto e desafección entre o cidadán medio pola política. Tal desafección é o caldo de cultivo perfecto para o nacemento de culturas populistas/extremistas, que nos últimos tempos colorearon o panorama político dunha Europa que se cría (despois da Segunda Guerra Mundial) inmune ás políticas de extrema dereita de “falanxe azul”; Ademais, este rexurdimento ten a peculiaridade da cabeceira visible no corpo dunha muller (Weidel, Ayuso, Meloni, Le Pen,…), mulleres que combinan o azul de Mahón co rosa Barbie, acadando un importante recoñecemento electoral e aumentando notablemente a participación do voto feminino a favor dos seus partidos e coalicións.

A partir da análise da verdade de H. Arendt e Derrida e tendo en conta os diagnósticos/previsións máis actuais sobre a corrupción tanto dentro como fóra das nosas fronteiras (dende as achegas de teóricos nacionais tan recoñecidos como Oscar Diego Bautista, Javier Rodríguez, Francisco Ausin, etc. a institucións cunha longa traxectoria no estudo e detección de prácticas corruptas, Instituto federal de México, Transparencia internacional, Convención das Nacións Unidas contra a Corrupción, GAFI, FMI, BM, OCDE…), atrevémonos a reorientar as análises máis estendidas no marco da ciencia política, relendo as mentiras en termos de “medias verdades/verdades” e perfilando unha dimensión extra da corrupción, que se centra no estudo da usurpación/ocultación e secuestro dos “bens culturais” en termos de dereitos básicos, concretamente en termos de dereitos de xénero. Neste caso concreto, o obxectivo inmediato a perseguir despois de acuñar a consigna “ideoloxía de xénero” é rearmar a identidade feminina a partir de tintes ás veces liberais, ás veces conservadores, que ten un claro escaparate nas defensoras do feminacionalismo.