“Unha das cousas que máis me gustou de facer o Máster é que coincidín alí con xente que viña de moi diferentes áreas: de socioloxía, belas artes, historia, física, e como no meu caso, as matemáticas e a sanidade. Cada un achegaba a súa particular visión, sobre os temas que tratabamos: xustiza, igualdade, beleza, liberdade, moral, etc. todas elas cuestións fundamentais. O Máster proporciona así un espazo de intercambio de ideas con persoas diferentes, interesantes e sen medo a afondar. Este feito enriquecía moito as reflexións compartidas nos traballos e nas aulas que sempre son moi abertas ó diálogo e a comunicación.

Eu fixen o Máster cando xa era maior, e levaba moitos anos traballando como enfermeira con enfermos mentais. Estou totalmente segura de que a reflexión filosófica que realicei alí, (tamén durante o grao) me fixo mellor profesional. Por unha banda, axudoume a mellorar os meus recursos e a desenvolver outros novos: a capacidade de comunicación (escrita e oral) e as habilidades sociais, pois aprendín a entender un pouco mellor os meus compañeiros e por suposto, e máis importante, os pacientes. Fun moito máis consciente dos riscos que entraña un traballo como o meu, onde os profesionais caemos moitas veces, coa mellor intención, en dinámicas que directamente violan a liberdade e autonomía dos enfermos: (infantilizamos, manipulamos, incapacitamos...). A filosofía potencia a capacidade crítica das persoas. Nos volvemos máis rebeldes, máis inconformistas, e con moita menos tolerancia ante as inxustizas. Pode que haxa quen diga que isto non é útil... Evidentemente non fai a vida máis fácil, polo contrario, as veces a volve máis complicada pero dalgún modo tamén a fai máis auténtica e máis consciente".